Սպիտակ տունը նոր ռազմավարություն է որդեգրելու՝ գլոբալ և ռեգիոնալ հետևանքներով

Թրամփը դադարեցնելու է պատերազմը Ուկրաինայում, և, ինչպես բազմիցս ինքն է նշել, շատ կարճ ժամանակամիջոցում: Ինչպես և ինչ մեթոդներով՝ նույնպես շատ պարզ է: Զենքի և զինամթերքի մատակարարման դադարեցմամբ, որից հետո Զելենսկին հաստատ կգնա զինադադարի: Դեռ ավելին, ԱՄՆ-ի նոր նախագահը եվրալիդերների առջև դնելու է կատարված ծախսերի և վնասների համամասնական բաժանման պահանջը, եվրոպացիների անվտանգության համար ծախսված միլիարդները չպետք է մնան ամերիկյան ժողովրդի ուսերին: Այս մտքերն են հնչեցվել նախագահական քարոզարշավի ամբողջ ընթացքում, և դրա համար էլ Թրամփը հաղթեց ընտրություններում: Թվում է, թե ամեն ինչ պարզ ու հասկանալի է: Սպիտակ տունը նոր ռազմավարություն է որդեգրելու, որը, անշուշտ, ունենալու է գլոբալ և ռեգիոնալ հետևանքներ: Ինչ հետևանքնե՞ր, կրկին դժվար չէ կռահել, հատկապես՝ Հայաստանում: Բայց, արի ու տես, այս պարզ ճշմարտությունները հասկանալու և ընդունելու փոխարեն հայաստանյան արևմտասեր քաղաքագետները իրենց «դարակազմիկ», ոչ հիմնավոր թեզերն են շրջանառում զանգվածային լրատվամիջոցներով, որոնք խմբագրելով ու եզրահանգումները ամփոփելով, կարելի է նշել հետևյալը. 1. Թրամփի ասածները շատ լուրջ մի ընդունեք, շատ էլ, որ ասել է, նա շարունակելու է պատերազմը մինչև հաղթական ավարտ, որովհետև Պուտինը չի զիջի ոչինչ:

2. Ուկրաինայում կռվում են հանուն ժողովրդավարության, և պետք է քաջալերել նրանց:

3. ԱՄՆ-ը շատ քիչ է ծախսել, չնչին են դրանք, գանձարանը չի դատարկվել, և կարող են շարունակել բայդենյան գործելակերպը:

4. Հայաստանի ապագա անվտանգությունը ժողովրդավարության մեջ է, և դրա համար հակաժողովրդավարական Ռուսաստան ագրեսորի պարտությունը կլինի ժողովրդավարության հաղթանակ: Եվ այսպես շարունակ:

Թրամփի հակապատերազմական հռետորաբանությունը զարմանալիորեն շատերի սրտով չէ, և զարմանալի է, որ այդ երևույթը պատերազմներից մասնատված, ծվատված և քայքայված Հայաստանում է, և առավել զավեշտալի է, որ այդ տոնով խոսում են ժողովրդավարության ջատագովները: Ժողովրդավարությունն առաջին հերթին հումանիզմ է ենթադրում: Հումանիզմն իր հերթին ոչինչ է, եթե չկա կյանքի իրավունք: Ո՞վ է հարցրել ուկրաինական ճակատում իրենց կյանքը կորցրած հարյուր հազարավոր ռուս և ուկրաինացի երիտասարդներից՝ իրենց համար ո՞րն է նախընտրելի՝ մահը հանուն ժողովրդավարությա՞ն, թե՞ կյանքը ոչ ժողովրդավար երկրում: Խոսելուց առաջ մտածեք և կշռադատեք, հարգելի գործընկերներ:

Եվ վերջում ավելացնեմ՝ վրաց ժողովրդի քաղաքական ներկա ղեկավարությունը տվեց այս հարցադրման պատասխանը, ուսանելի և ազգանպաստ որոշում և ուղերձ ժողովրդավարության ջատագովներին, որն էր՝ «ո՛չ Վրաստանի ուկրաինացմանը»: Ես հուսով եմ, որ մեր ներկա իշխանությունները չեն անտեսի հարևան երկրի օրինակը:

Գարիկ Քեռյան

Մեկնաբանություններ